مقدمه اول : امام صادق علیه السلام فرمودند: «اِنَّ لله حَرماً و هُوَ مَکه، اِنّ لِرسولِ حَرَماً و هُو مدینه، و ان لامیر المؤمنینِ حَرمً و َ هُو کوفه، و اِنّ لَنا حرماً و َ هو بَلدةُ قُم».
در اینجا به چهار حرم اشاره شده است، حرم اول: سرزمین پاک «مکه» خانه خدا، حرم دوم «مدینه» خانه پیغمبر اکرم صلی الله علیه و آله، سوم «کوفه» حرم امیر مؤمنان علی بن ابی طالب علیه السلام و چهارم «قم» که حرم باقی ائمه معصومین علیهم الصلوة و السلام است. در این حدیث از این مکان‌ها به «حرم» تعبیر شده است که در تعبیر به «حرم» معنی و مفاهیم مخصوصی نهفته است. حرم جای مقدسی است که در آن گرانبهاترین سرمایه‌ها را قرار می‌دهند؛ مرکز اسرار یک تشکیلات. بنابراین همان احترامی که خانه خدا دارد در مراحل پایینتر سرزمین قم دارد. مکه جایگاه جوشش فرهنگ اسلام است. مدینه جایگاه جوشش فرهنگ نبوت است. کوفه جایگاه فرهنگ ولایت است و قم جایگاه جوشش فرهنگ اهل بیت علیهم الصلوة و السلام است. بنابراین همان احترامی که خانه خدا دارد در مراحل دیگر سرزمین قم دارد.
مقدمه دوم :درحدیث آمده‌است: «الا اِنُ لِلجنة ثمانیة ابواب، ثلاثه منها الی قم تدفن فیما امرأة من ولدی اسمها فاطمه بنت موسی و تدخل بشفاعتها شیعتی الجنة باجمعهم.»
در تعبیرات روایت دقت کنید می‌دانید که معصوم مبالغه نمی‌کند و آنچه می‌گویند عین واقعیت و حقیقت است. در این حدیث شریف امام صادق علیه السلام می فرمایند: بهشت، هشت در دارد که سه در آنها به سوی قم باز می‌شود. و به دنبال آن می‌فرماید: زنی از فرزندان من که نامش فاطمه، دختر موسی بن جعفر است در این سرزمین به خاک سپرده می‌شود و با شفاعت او تمام شیعیان من وارد بهشت می‌شوند.
می‌دانید که دایره شفاعت متناسب با دایره مقام و شخصیت است. هر چه مقام بالاتر باشد دایره شفاعت گسترده‌تر است.وقتی دایره نامحدود است و می‌فرماید: همه شیعیان ما به شفاعت او وارد بهشت می‌شوند، معلوم می‌شود مقام این بانو، مقام فوق العاده عظیمی است.
نتیجه:.............با خودتون
با استفاده از سخنان آیت‌الله مکارم شیرازی دام‌ظله‌العالی
اینجا ملکوت است نگویید زمین
راهی است از این خانه به فردوس برین
این خاک کز آن بوی خدا می‌آید
در خویش نهان نموده معصومه‌ی دین
